Voorwoord Bas Heijne

Essay

• 39 Definitie nationalisme
• 48 – Obsessie
• 49 – Onvastheid – instabiliteit
• 52 Onverschilligheid ten opzichte van de werkelijkheid
• 58 Positief nationalisme
  • 58 -1- Neotoryisme
  • 59 -2- Keltisch nationalisme
  • 59 -3- Zionisme
• 60 Overgedragen nationalisme
  • 60 -1- Communisme
  • 60 -2- Politiek katholicisme
  • 60 -3- Kleurgevoel
  • 61 -4- Klassegevoel
  • 61 -5- Pacifisme
• 61 Negatief nationalisme
  • 63 -1- Anglofobie
  • 64 -2- Antisemitisme
  • 65 -3- Trotskisme
• Verkeerd citaat​​

.

“Elke regel serieus werk die ik heb geschreven sinds 1936 is geschreven, direct of indirect, tegen totalitarisme en voor democratisch socialisme zoals ik dat begrijp.”

Voorwoord

• ‘ Notes on Nationalism ‘ / Notities over nationalisme

• 18 De taal van de ideologie
• 21 Orwell was een overtuig socialist
• 26 “Feiten doen ertoe – zolang ze je uitkomen . . .”
• 27 Een verschil met onze tijd is het feit dat het “nationalisme” van Orwell persoonlijker is geworden
• 28 “alternatieve feiten”
• 32 Een zuil. Een bubbel.
• 32 Het individu (Joop) als naaktslak in de samenleving – steeds op zoek naar herkenning en erkenning, een harnas, een houvast, een identiteit
• 34 Voor wie in het konijnenhol belandt (Wilma), is het nog veel erger: het is die ander die je wil domineren, koloniseren, wegvagen

Het essay werd geschreven tijdens de laatste fase van de Tweede Wereldoorlog , terwijl Europa net getuige was geweest van de destructieve effecten van politieke bewegingen.

Het nazisme wordt gebruikt als voorbeeld van hoe nationalisme grote schade kan aanrichten tussen groepen mensen en kan aanzetten tot onwetendheid binnen die groepen. Orwell vergelijkt het nazisme met andere vormen van nationalistische ideologieën om een ​​algemeen argument te genereren en stelt de functie van nationalisme aan de orde

.

Definitie nationalisme

• 39       Nationalisme   is de naam die Orwell geeft aan de neiging om “zich te identificeren met een enkele natie of andere eenheid, deze voorbij goed en kwaad te plaatsen en geen andere plicht te erkennen dan die van het behartigen van haar belangen”.
  • Het voorkomen ervan is door de geschiedenis heen zichtbaar en komt wijdverbreid voor.
• 39 Nationalisme wordt gedefinieerd als aansluiting bij een politieke entiteit, maar kan ook een religie, ras, ideologie of enig ander abstract idee omvatten.
• 39 Mensen als insecten
  • (Ein Volk, ein Reich, ein Führer / Eén volk, één rijk, één leider)

• 40 Orwell stelt bovendien dat zijn definitie van ‘nationalisme’ niet gelijk is aan het idee van ‘patriottisme’, dat hij en de meeste andere mensen hanteren:
  • ‘Patriottisme is van nature defensief…
  • Nationalisme is daarentegen onlosmakelijk met elkaar verbonden vanuit het verlangen naar macht.”
• 40 Orwell legt uit dat hij de uitdrukking ‘nationalisme’ gebruikt bij gebrek aan een beter alternatief om het concept dat hij in zijn essay beschrijft te benoemen.
• 41 Voorbeelden: communisme , politieke katholicisme , zionisme , antisemitisme , trotskisme , pacifisme, christendom, islam, proletariaat, blanke ras
• 41 Orwell stelt dat nationalisme een grote invloed heeft op de gedachten en handelingen van mensen, zelfs bij alledaagse taken als besluitvorming en redeneren.
• 42 Nationalisme is machtshonger gematigd door zelfbedrog
• 42 Het gegeven voorbeeld betreft het stellen van de vraag:
  • “Wie heeft van de drie grote bondgenoten het meest bijgedragen aan de val van het nazisme?”.
    • Mensen die zich aansluiten bij de Verenigde Staten , Groot-Brittannië en de Sovjet-Unie zouden eerst hun land overwegen voordat ze proberen ondersteunende argumenten te zoeken.
• 44 Het (Engelse) jingoïsme chauvinisme

.

48 – Obsessie

• 48 “DE nationalist“: één van de thema’s die Orwell bespreekt is het effect van nationalistische sentimenten op het menselijk denken.
  • Nationalisme veroorzaakt oneerlijkheid bij mensen omdat, zo betoogt hij, elke nationalist, die één kant heeft gekozen, zichzelf ervan overtuigt dat zijn kant de sterkste is, ongeacht de argumenten tegen de factie.

• 48 Vanuit dat gevoel van superioriteit pleiten en verdedigen mensen vervolgens hun factie.

Zie als voorbeeld https://web.archive.org/web/20070126172432/http://www.ashleymote.co.uk/

De geringste smaad of kritiek van een andere factie zorgt ervoor dat ze reageren of gewelddadig worden, omdat ze beseffen dat ze een grotere entiteit dienen, die hen dat gevoel van veiligheid geeft en dus moeten ze het verdedigen.

• Obsessie verwijst naar de manier waarop nationalisten hartstochtelijk hun factie behartigen: ‘Geen enkele nationalist denkt, praat of schrijft ooit over iets anders dan de superioriteit van zijn eigen machtseenheid. Het is voor elke nationalist moeilijk, zo niet onmogelijk om zijn trouw te verbergen. …. hij zal er over het algemeen superioriteit voor claimen (als de gekozen eenheid van trouw een land is), niet alleen op het gebied van militaire macht en politieke deugd, maar ook op het gebied van kunst, literatuur, sport, taalstructuur en de fysieke schoonheid van de inwoners , en misschien zelfs op het gebied van klimaat, landschap en koken zal hij een grote gevoeligheid tonen over zaken als de juiste weergave van vlaggen, de relatieve grootte van de krantenkoppen en de volgorde waarin verschillende landen worden genoemd. ^[9]

“Sommige nationalisten zijn niet ver verwijderd van schizofrenie en leven heel gelukkig te midden van dromen over macht en verovering die geen verband houden met de fysieke wereld”. ^[10]

.

49 – Onvastheid – instabiliteit

• 50b Met betrekking tot instabiliteit redeneert Orwell dat nationalisme op verschillende manieren ironisch kan worden.
  • Veel van de leiders die door nationalistische facties worden vereerd, zijn regelrechte buitenlanders, die niet eens behoren tot het land dat zij hebben verheerlijkt. Vaker komen ze “uit perifere gebieden waar de nationaliteit twijfelachtig is”.
  • 50 Stalin was bijvoorbeeld een Georgiër en Hitler was een Ostenrijker, maar beiden werden respectievelijk vereerd in Rusland en Duitsland.
• 51 In samenlevingen als de onze is het voor eenieder die door kan gaan voor intellectueel ongebruikelijk om een diepe verbondenheid met zijn land te voelen

Bovendien kunnen ze onwetend worden en zelfs tot zelfbedrog leiden:

De nationalist keurt niet alleen de wreedheden begaan door zijn eigen kant niet af, maar hij heeft ook een opmerkelijk vermogen om er niet eens van te horen. Ruim zes jaar lang slaagden de Engelse bewonderaars van Hitler erin om niets te weten te komen over het bestaan ​​van Dachau en Buchenwald . En degenen die het luidst de Duitse concentratiekampen aan de kaak stellen, zijn zich er vaak helemaal niet van bewust, of slechts heel vaag, dat er ook concentratiekampen in Rusland zijn . Enorme gebeurtenissen zoals de hongersnood in Oekraïne van 1933 , waarbij miljoenen mensen omkwamen, zijn feitelijk aan de aandacht van de meerderheid van de Engelse Russen ontsnapt.

Zulke mensen worden vatbaar voor vooringenomenheid door alleen informatie te erkennen die zij als waar beschouwen, omdat emoties hen hinderen bij het op de juiste manier aanpakken van feiten. Mensen geloven in wat ze in hun eigen geest goedkeuren als waar, tot op het punt dat ze het als een absolute waarheid beschouwen: ‘Waarschijnlijker hebben ze het gevoel dat hun eigen versie was wat er gebeurde in de ogen van God, en dat men het recht heeft om de verhoudingen te herschikken. registreert dienovereenkomstig”. ^[7]

• Orwell bekritiseert ook de dwaasheid en de oneerlijkheid van intellectuelen die nationalistischer worden ten behoeve van een ander land waarvan ze geen echte kennis hebben, in plaats van ten behoeve van hun geboorteland. Orwell stelt dat een groot deel van de romantiek , die bijvoorbeeld over leiders als Stalin is geschreven en die hun macht, macht en integriteit beschrijven, door intellectuelen is geschreven. Een intellectueel wordt beïnvloed door een bepaalde publieke opinie, ‘dat wil zeggen het deel van de publieke opinie waarvan hij als intellectueel op de hoogte is’. Hij wordt omringd door scepsis en ontevredenheid, wat niet erg verenigbaar is met een zeer diepe gehechtheid aan zijn eigen land: ‘Hij voelt nog steeds de behoefte aan een vaderland, en het is normaal om er ergens in het buitenland naar te zoeken. zich ongeremd wentelen in precies die emoties waarvan hij meent zich te hebben geëmancipeerd”.

.

52 Onverschilligheid ten opzichte van de werkelijkheid

• 52 Deze verwijst naar “de kracht om geen overeenkomsten tussen soortgelijke feiten te zien” en is volgens Orwell een kenmerk van alle nationalisten.
• 52 Hij beschrijft hoe nationalisme mensen ervan weerhoudt feiten uit de echte wereld waar te nemen.
  • Het gebruik van martelingen , gijzelaars , dwangarbeid , massale deportaties , gevangenneming zonder proces , valsheid in geschrifte , moord en het bombarderen van burgers blijken allemaal niet relevant te zijn voor het begrip ‘goed of slecht’, en er is geen verontwaardiging bij het publiek. aangezien de wreedheden door “onze kant” worden begaan.
  • Sommige nationalisten doen zelfs de moeite om dergelijke acties te verdedigen en zoeken naar argumenten om hun zaak te ondersteunen.
• 53 Orwell geeft het voorbeeld van de liberale News Chronicle die afbeeldingen publiceert van Russen die door de Duitsers zijn opgehangen om de schokkende barbaarsheid van de Duitsers weer te geven en vervolgens, een paar jaar later, met warme goedkeuring zeer vergelijkbare foto’s publiceert van Duitsers die door de Russen zijn opgehangen.
• Een ander soortgelijk voorbeeld is een andere krant die, met schijnbare goedkeuring, foto’s publiceert van het uitdagen door een menigte in Parijs van schaars geklede vrouwen die met de nazi’s collaboreerden. De foto’s leken sterk op de nazibeelden van joden die in de jaren vóór de oorlog door de Berlijnse maffia werden uitgelokt.

• 56 Orwell stelt dat onzekerheid over de gerapporteerde rampen (“Wat waren de goede en slechte kanten van de opstand in Warschau van 1944 ? Is het waar over de Duitse gasovens in Polen ?”) het “gemakkelijker maakt om vast te houden aan krankzinnige overtuigingen. … Aangezien niets ooit helemaal bewezen of weerlegd wordt, kan het meest onmiskenbare feit onbeschaamd ontkend worden… De nationalist is vaak enigszins ongeïnteresseerd in wat er in de echte wereld gebeurt”.

.

58 Positief nationalisme

.

58 -1- Neotoryisme

•  58 Orwell schrijft over wat hij het Neotoryisme noemt:
  • Voorbeelden hiervan zijn mensen als Lord Elton, AP Herbert, GM Young en Professor Pickthorn, door de literatuur van de Tory Reform Committee, en door tijdschriften als ‘The New English Review’ en de ‘Nineteenth Century and After’.
• 58 De werkelijke drijvende kracht achter het neo-Toryisme, die het zijn nationalistische karakter geeft en het onderscheidt van het gewone conservatisme, is de wens niet te erkennen dat de Britse macht en invloed zijn afgenomen.
• 58 Zelfs degenen die realistisch genoeg zijn om in te zien dat de militaire positie van Groot-Brittannië niet meer is wat die was, zijn geneigd te beweren dat ‘Engelse ideeën‘ (die doorgaans ongedefinieerd blijven) de wereld moeten domineren.
  • Alle Neo-Tories zijn anti-Russisch, maar soms ligt de nadruk vooral op anti-Amerikaans. Het belangrijkste is dat deze denkrichting terrein lijkt te winnen onder jonge intellectuelen, soms ex-communisten, die het gebruikelijke proces van desillusie hebben doorlopen en daardoor gedesillusioneerd raken.
  • De anglofoob die plotseling gewelddadig pro-Brits wordt, is een veel voorkomende figuur. Schrijvers die deze tendens vertonen zijn FA Voigt, Malcolm Muggeridge, Evelyn Waugh, Hugh Kingsmill, en een psychologisch vergelijkbare ontwikkeling kan worden waargenomen bij TS Eliot, Wyndham Lewis en verschillende van hun volgelingen.

.

58 -2- Keltisch nationalisme 

• 59 Het Welshe, Ierse en Schotse nationalisme hebben punten van verschil, maar zijn gelijk in hun anti-Engelse oriëntatie.
• 59 Leden van alle drie de bewegingen hebben zich tegen de oorlog verzet, terwijl ze zichzelf bleven omschrijven als pro-Russisch, en de krankzinnige rand is er zelfs in geslaagd om tegelijkertijd pro-Russisch en pro-nazi te zijn.
• 59 Maar Keltisch nationalisme is niet hetzelfde als anglofobie.
  • De drijvende kracht ervan is het geloof in de vroegere en toekomstige grootsheid van de Keltische volkeren, en er zit een sterk vleugje racisme in.
  • Er wordt verondersteld dat de Kelt spiritueel superieur is aan de Saksen
    • (eenvoudiger, creatiever, minder vulgair, minder snobistisch, enz. )
    • maar de gebruikelijke machtshonger schuilt onder de oppervlakte.

.

59 -3- Zionisme.

• 59 Deze heeft de ongebruikelijke kenmerken van een nationalistische beweging, maar de Amerikaanse variant ervan lijkt gewelddadiger en kwaadaardiger dan de Britse. Ik classificeer het onder direct en niet overgedragen nationalisme, omdat het vrijwel uitsluitend onder de Joden zelf bloeit.

.

Overgedragen nationalisme

.

-1- Communisme

.

-2- Politiek katholicisme

.

60 -3- Kleurgevoel.

• 60 De ouderwetse minachtende houding ten opzichte van ‘inboorlingen’ is in Engeland sterk verzwakt, en verschillende pseudo-wetenschappelijke theorieën die de superioriteit van het blanke ras benadrukken zijn verlaten.
• 60 Bij de intelligentsia komt kleurgevoel alleen voor in de getransponeerde vorm, dat wil zeggen als een geloof in de aangeboren superioriteit van de gekleurde rassen.
• 61 Bijna elke Engelse intellectueel zou verontwaardigd zijn over de bewering dat de blanke rassen superieur zijn aan de gekleurde, terwijl de tegenovergestelde bewering hem onbetwistbaar zou lijken, ook al was hij het er niet mee eens.
• 61 Nationalistische gehechtheid aan de gekleurde rassen gaat meestal gepaard met de overtuiging dat hun seksleven superieur is, en er bestaat een grote ondergrondse mythologie over de seksuele bekwaamheid van negers.

.

-61- 4. Klassegevoel.

• 61 Onder intellectuelen uit de hogere klasse en de middenklasse bestaat klassegevoel alleen in de getransponeerde vorm
  • Dat wil zeggen als een geloof in de superioriteit van het proletariaat.
  • Ook hier is de druk van de publieke opinie binnen de intelligentsia overweldigend.
• Nationalistische loyaliteit jegens het proletariaat en de meest wrede theoretische haat tegen de bourgeoisie kunnen in het dagelijks leven vaak samengaan met gewone snobisme.

.

61 5. Pacifisme. (let op : 1945 . . . )

• 61 De meerderheid van de pacifisten behoort óf tot obscure religieuze sekten, óf zijn eenvoudigweg humanitairen die bezwaar maken tegen het nemen van levens en er de voorkeur aan geven hun gedachten verder dan dat punt niet te volgen.
• 61 Maar er is een minderheid van intellectuele pacifisten wier echte, maar niet toegegeven motief, de haat tegen de westerse democratie en de bewondering voor het totalitarisme lijkt te zijn.
• 62 Pacifistische propaganda komt meestal neer op het zeggen dat de ene kant net zo slecht is als de andere, maar als je goed naar de geschriften van jongere intellectuele pacifisten kijkt, zie je dat deze op geen enkele manier een onpartijdige afkeuring uiten, maar bijna geheel gericht zijn tegen Groot-Brittannië en de andere kant van de wereld: de Verenigde Staten.
• 62 Bovendien veroordelen zij in de regel het geweld als zodanig niet, maar alleen het geweld dat wordt gebruikt ter verdediging van de westerse landen. De Russen krijgen, in tegenstelling tot de Britten, niet de schuld dat ze zichzelf met oorlogszuchtige middelen verdedigen, en inderdaad vermijdt alle pacifistische propaganda van dit type de vermelding van Rusland of China.
• 62 Er wordt wederom niet beweerd dat de Indiërs geweld zouden moeten afzweren in hun strijd tegen de Britten.
• 62 De pacifistische literatuur staat vol met dubbelzinnige opmerkingen die, als ze al iets betekenen, lijken te betekenen dat staatslieden van het type Hitler te verkiezen zijn boven die van het type Churchill, en dat geweld misschien verschoonbaar is als het gewelddadig genoeg is.
• 62 Na de val van Frankrijk gingen de Franse pacifisten, geconfronteerd met een echte keuze die hun Engelse collega’s niet hoefden te maken, grotendeels over naar de nazi’s, en in Engeland lijkt er sprake te zijn geweest van een kleine overlap van lidmaatschap tussen de Peace Pledge Union. en de Zwarthemden.
• 62 Pacifistische schrijvers hebben Carlyle, een van de intellectuele vaders van het fascisme, geprezen.
• 62 Al met al is het moeilijk om niet het gevoel te hebben dat het pacifisme, zoals dat onder een deel van de intelligentsia voorkomt, in het geheim wordt geïnspireerd door bewondering voor macht en succesvolle wreedheid. Er werd een fout gemaakt door deze emotie op Hitler af te schuiven, maar deze kon gemakkelijk opnieuw worden overgedragen.

.

Negatief nationalisme

.

63 -1- Anglofobie.

• 63 Binnen de intelligentsia is een spottende en licht vijandige houding jegens Groot-Brittannië min of meer verplicht, maar in veel gevallen is het een onvervalste emotie. Tijdens de oorlog kwam dit tot uiting in het defaitisme van de intelligentsia, dat bleef voortbestaan ​​lang nadat duidelijk was geworden dat de As-mogendheden niet konden winnen.
• 63 Veel mensen waren onverholen blij toen Singapore viel of toen de Britten uit Griekenland werden verdreven, en er was een opmerkelijke onwil om in goed nieuws te geloven, bijvoorbeeld el Alamein, of het aantal Duitse vliegtuigen dat werd neergeschoten in de Battle of Britain.
• 64 In de buitenlandse politiek volgen veel intellectuelen het principe dat elke door Groot-Brittannië gesteunde factie ongelijk moet hebben. Als gevolg hiervan is de ‘verlichte’ opinie grotendeels een spiegelbeeld van het conservatieve beleid.
• 64 Anglofobie is altijd vatbaar voor omkering, vandaar dat vrij algemene spektakel: de pacifist van de ene oorlog, die in de volgende oorlog een oorlogszuchtige is.

.64 -2- Antisemitisme.

• 64 Daar bestaat momenteel weinig bewijs voor, omdat de nazi-vervolgingen het voor ieder weldenkend mens noodzakelijk hebben gemaakt om de kant van de Joden te kiezen tegen hun onderdrukkers. Iedereen die voldoende is opgeleid om het woord ‘antisemitisme‘ te hebben gehoord, beweert er vanzelfsprekend vrij van te zijn, en anti-joodse opmerkingen worden zorgvuldig uit alle klassen van de literatuur geëlimineerd.
• In werkelijkheid lijkt antisemitisme wijdverspreid te zijn, zelfs onder intellectuelen, en de algemene samenzwering van het zwijgen draagt ​​er waarschijnlijk toe bij dit te verergeren. Mensen met een linkse mening zijn er niet immuun voor, en hun houding wordt soms beïnvloed door het feit dat trotskisten en anarchisten doorgaans joods zijn. Maar antisemitisme is vanzelfsprekender voor mensen met een conservatieve strekking, die de Joden ervan verdenken het nationale moreel te verzwakken en de nationale cultuur te verwateren. Neo-Tories en politieke katholieken lopen altijd het risico ten prooi te vallen aan antisemitisme, althans met tussenpozen.

.

65 -3- Trotskisme.

• 65 Dit woord wordt zo losjes gebruikt dat het anarchisten, democratische socialisten en zelfs liberalen omvat.
• 65 Ik gebruik het hier in de betekenis van een doctrinaire marxist wiens belangrijkste motief vijandigheid jegens het Stalin-regime is.
• 65 Het trotskisme kan beter worden bestudeerd in obscure pamfletten of in kranten als de Socialist Appeal dan in de werken van Trotski zelf, die geenszins een man met één idee was.
• 65 Hoewel het trotskisme op sommige plaatsen, bijvoorbeeld in de Verenigde Staten, een vrij groot aantal aanhangers weet aan te trekken en zich kan ontwikkelen tot een georganiseerde beweging met een eigen kleine Führer, is de inspiratie ervan in wezen negatief.
• 65 De trotskist is tegen Stalin, net zoals de communist voor hem is, en net als de meerderheid van de communisten wil hij niet zozeer de externe wereld veranderen, maar het gevoel hebben dat de strijd om prestige in zijn eigen voordeel gaat. In elk geval is er sprake van dezelfde obsessieve fixatie op één enkel onderwerp, hetzelfde onvermogen om een ​​werkelijk rationele mening te vormen op basis van waarschijnlijkheden.

• 66 In de classificatie die ik hierboven heb geprobeerd, zal het erop lijken dat ik vaak heb overdreven, te simpel gemaakt, ongegronde aannames heb gedaan en het bestaan ​​van normaal fatsoenlijke motieven buiten beschouwing heb gelaten.
• 66 Dit was onvermijdelijk, omdat ik in dit essay tendensen probeer te isoleren en te identificeren die in al onze geesten bestaan ​​en ons denken verdraaien, zonder noodzakelijkerwijs in een zuivere toestand te voorkomen of continu te functioneren.

• 66 Het is op dit punt belangrijk om het al te vereenvoudigde beeld dat ik heb moeten schetsen, te corrigeren.
  1. Om te beginnen heeft men niet het recht om aan te nemen dat iedereen , of zelfs elke intellectueel, besmet is met nationalisme.
  2. Ten tweede kan nationalisme intermitterend en beperkt zijn. Een intelligent mens kan half bezwijken voor een geloof dat hem aantrekt, maar waarvan hij weet dat het absurd is, en hij kan het voor langere perioden uit zijn hoofd houden, en er pas op terugkomen in momenten van woede of sentimentaliteit, of wanneer hij er zeker van is dat er geen belangrijke kwesties aan de orde zijn.
  3. Ten derde kan een nationalistisch geloof te goeder trouw worden aangenomen vanuit niet-nationalistische motieven.
  4. Ten vierde kunnen verschillende soorten nationalisme, zelfs soorten die elkaar opheffen, naast elkaar bestaan ​​in dezelfde persoon.

• 67 Ik heb de hele tijd door gezegd: ‘de nationalist doet dit’ of ‘de nationalist doet dat’, waarbij ik ter illustratie het extreme, nauwelijks gezonde type nationalist gebruikte, die geen neutrale gebieden in zijn geest heeft en nergens in geïnteresseerd is behalve de strijd om de macht.
• 69 Als iemand ergens in zijn geest nationalistische loyaliteit of haat koestert, zijn bepaalde feiten, hoewel ze in zekere zin als waar bekend staan, ontoelaatbaar. Hier zijn slechts enkele voorbeelden.
• 69 Ik som hieronder vijf typen nationalisten op, en bij elk voeg ik een feit toe dat voor dat type nationalist onmogelijk te aanvaarden is, zelfs in zijn geheime gedachten:

1. 1. Britse Tory:  Groot-Brittannië zal uit deze oorlog komen met verminderde macht en prestige.
   2. Communistisch:  Als Rusland niet door Groot-Brittannië en Amerika was geholpen, zou Rusland door Duitsland zijn verslagen.
   3. Ierse nationalist:  Ierland kan alleen onafhankelijk blijven dankzij Britse bescherming.
   4. Trotskist:  Het Stalin-regime wordt door de Russische massa geaccepteerd.
   5. Pacifist:  Degenen die geweld ‘afzweren’ kunnen dit alleen doen omdat anderen namens hen geweld plegen.

• 69 Al deze feiten liggen overduidelijk voor de hand als de emoties er niet bij betrokken zijn: maar voor het soort persoon dat in elk geval wordt genoemd, zijn ze ook ondraaglijk, en daarom moeten ze worden ontkend, en op basis van hun ontkenning moeten valse theorieën worden geconstrueerd.
• 70 Er zijn geen grenzen aan de dwaasheden die geslikt kunnen worden als iemand onder de invloed is van dit soort gevoelens.
• Ik heb bijvoorbeeld vol vertrouwen horen zeggen dat de Amerikaanse troepen niet naar Europa waren gebracht om tegen de Duitsers te vechten, maar om een ​​Engelse revolutie neer te slaan. Je moet tot de intelligentsia behoren om zulke dingen te geloven: geen gewoon mens kan zo dwaas zijn.
• 71 Het punt is dat zodra er sprake is van angst, haat, jaloezie en machtsaanbidding, het besef van de werkelijkheid uit zijn evenwicht raakt.
• 71 En, zoals ik al heb aangegeven, raakt ook het gevoel van goed en kwaad los.

• 72 Het gaat er allereerst om te ontdekken wat iemand werkelijk is, wat zijn eigen gevoelens werkelijk zijn, en vervolgens rekening te houden met de onvermijdelijke vooringenomenheid.
• 73 Als je Rusland haat en vreest, als je jaloers bent op de rijkdom en macht van Amerika, als je Joden veracht, als je een minderwaardigheidsgevoel hebt tegenover de Britse heersende klasse, dan kun je die gevoelens niet kwijtraken door simpelweg na te denken.
• 73 Maar je kunt in ieder geval erkennen dat je ze hebt, en voorkomen dat ze je mentale processen besmetten. De emotionele driften die onontkoombaar zijn, en misschien zelfs noodzakelijk zijn voor politieke actie, zouden naast de aanvaarding van de werkelijkheid moeten kunnen bestaan.
• Maar dit vergt, ik herhaal, een morele inspanning, en de hedendaagse Engelse literatuur, voor zover zij überhaupt rekening houdt met de grote kwesties van onze tijd, laat zien hoe weinigen van ons bereid zijn het te redden.

“”Polemic, oktober 1945

.

Verkeerd citaat​​

• Een uitspraak die soms ten onrechte aan Orwell wordt toegeschreven, is: “Er zijn enkele ideeën die zo absurd zijn dat alleen een intellectueel ze zou kunnen geloven.”  Orwell bracht een soortgelijk, maar niet identiek idee naar voren in “Notes on Nationalism“, waarin hij schreef: 70 “Ik heb bijvoorbeeld vol vertrouwen horen zeggen dat de Amerikaanse troepen naar Europa waren gebracht, niet om tegen de Duitsers te vechten, maar om de Duitsers te verpletteren. een Engelse revolutie Je moet tot de intelligentsia behoren om zulke dingen te geloven: geen gewoon mens kan zo dwaas zijn.”