laatste wijziging: 21-08-2024
18 Frans Timmermans – Nederland is van ons allemaal
- https://www.hebban.nl/boek/nederland-is-van-ons-allemaal-frans-timmermans
Pleidooi tegen onverschilligheid en voor een nieuw gevoel van gemeenschap
|
 |
Recensies
- https://bazarow.com/recensie/recensie-mens-en-maatschappij-nederland-is-van-ons-allemaal/
Pleidooi voor verschilligheid
Het voorwoord heeft een bijzonder persoonlijk begin omdat Frans Timmermans de jaren waarin hijzelf werd geboren en zijn zonen en kleindochter werden geboren, steeds koppelt aan belangrijke politieke gebeurtenissen in dat jaar. Hij geeft vervolgens een krachtige schets van de huidige maatschappelijke en politieke situatie in Nederland en benoemt door heel de lezing heen de dreiging van Poetin: “Rusland is onder Poetin van een ‘geleide democratie’ via een autocratie tot een totalitaire staat verworden” (p. 24). Dichterbij wijst hij op het gevaar van het ultrarechtse denken van de PVV en Geert Wilders. Hij ziet dan ook een “opdracht van de roodgroene beweging” om mensen bij elkaar te brengen en zich tegen deze ondermijnende krachten te verweren.
Het is een mooi verhaal dat hij heeft gehouden en je zou wensen dat het ook zó in de Tweede Kamer klinkt, als een helder, positief en aansprekend geluid van sociaal denkende mensen die niet zozeer ergens tégen maar vooral ergens vóór zijn.
Vertrouwen
- Het is vandaag belangrijk dat mensen niet apathisch worden en zich afkeren maar zich betrokken voelen bij maatschappelijke en politieke ontwikkelingen.
- De jongste opiniecijfers duiden erop dat mensen sinds de komst van het kabinet Schoof duidelijk meer vertrouwen in de politiek hebben gekregen.
- Dat valt op zich toe te juichen want dit vertrouwen was tot een dieptepunt gedaald.
- Op het kabinet Schoof rust dan ook de zware verantwoordelijkheid om dit vertrouwen waar te maken én het vertrouwen van degenen die er anders over denken te winnen.
- Want dat lijkt er nu wel aan de hand:
- aan de ene kant voelen groepen mensen zich door PVV en BBB vertegenwoordigd
- maar tegelijk zien velen met grote zorg en afkeuring het optreden van dit kabinet tegemoet.
- Boeiend is wat Timmermans vertelt over zijn gesprek met Henry Kissinger en wat deze vertelt over zijn activiteiten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Bladzijde 45 tot en met 50.
- De lezing eindigt met een appèl om deel te nemen aan de Europese verkiezingen van 6 juni 2024 en is een oproep tot verbinding en betrokkenheid.
- Voor Timmermans is het duidelijk dat wij de migratie en de oorlog in Oekraïne gezamenlijk als Europa dienen aan te benaderen en dat we samen sterk(er) staan.
- Onverschilligheid is het grootste gevaar dat ons bedreigt en kan ongewild de voedingsbodem zijn voor extreme visies.
Dit boekje is een bewerking van de Banning lezing die Frans Timmermans hield op 21 februari 2024 in De Rode Hoed in Amsterdam. Frans Timmermans is sinds 6 december 2023 fractievoorzitter van GroenLinks-PvdA en was daarvan van 1 november 2014 tot 22 augustus 2023 eurocommissaris en eerste vicevoorzitter van de Europese Commissie. Eerder zat hij in de Tweede Kamer voor de PvdA van 1998 tot 2007 en van 2010 tot 2012 was hij minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet Rutte.
Recensie uit de Volkskrant
- https://www.volkskrant.nl/boeken/frans-timmermans-bezit-de-kennis-maar-laat-met-zijn-nieuwe-boek-de-harten-niet-sneller-kloppen~ba8da4c7/
- Frans Timmermans bezit de kennis, maar laat met zijn nieuwe boek de harten niet sneller kloppen
- In Nederland is van ons allemaal wordt duidelijk dat Timmermans beter uit de verf komt als hij in alle rust zijn verhaal kan doen, dan tijdens een fel debat.
- Maar hoe waardevol zijn kennis van zaken ook is, een prikkelende visie blijft uit.
- Ariejan Korteweg 9 augustus 2024, 08:38
- De lezing gaat over de veranderingen waar Nederland sinds de verkiezingen van vorig jaar november op af koerst.
- Timmermans voorspelt hoe we stapje voor stapje de kant van Italië en het Polen van PiS op worden getrokken en schrijft over het ‘het volk’ dat door radicale nationalisten als ‘lichaam’ wordt gezien.
- “Wie niet tot ‘het volk’ behoort is een bedreiging.” Zo wordt de angst aangewakkerd, een angst waarbij ‘de ander’ vaak als ziekte wordt afgeschilderd. Bladzijde 42.
- Timmermans: ‘Het eerste slachtoffer van die angst is de ratio, het tweede de medemenselijkheid. Het derde is ‘de ander’.’
- Een analyse die aan duidelijkheid niets te wensen overlaat. Zeker niet als een rechtstreeks verband tussen extreem of radicaal-rechts en Poetin wordt gelegd. Dat doet Timmermans eerst aan de hand van het PVV-Kamerlid Joeri Pool, die de ‘voortdurende provocaties van de Nederlandse regering richting de Russische federatie’ hekelde.
- Vervolgens door te verwijzen naar het interview van de Amerikaanse journalist Tucker Carlson met Poetin.
- En ten slotte met een toespraak die Trump in februari hield, waar hij Poetin opriep Navo-leden die niet aan hun ‘betalingsverplichtingen’ voldoen, aan te vallen.
Woordinflatie
- Met vooruitziende blik gaat Timmermans ook in op de woordinflatie die sinds het nieuwe kabinet het Binnenhof in zijn greep heeft.
- Over Martin Bosma die socialisten medeverantwoordelijk houdt voor de misdaden van het naziregime, over de ‘omvolking’, waarmee de ander wordt weggezet als existentiële bedreiging. (bladzijde 38)
- Als oppositieleider komt Timmermans in de Tweede Kamer vooralsnog niet uit de verf.
- Het gaat te snel, de toon is te heftig, zo lijkt het.
- Zijn interrupties zijn omslachtig, hij laat zich meetrekken in door Wilders gekozen woorden en thema’s.
- Voor adequate oppositie moet je eerder bij Jetten of Ouwehand zijn, of desnoods Jimmy Dijk van de SP, die zijn hoofdonderwerp – bestaanszekerheid – niet uit het oog verliest.
- Wie debatteert als een bestuurder, sluit in de arena van de Tweede Kamer achteraan aan.
Waardevol Kamerlid
- Juist dat maakt deze tekst interessant.
- Voor het eerst na de verkiezing van 22 november nam de GroenLinks-PvdA-leider uitgebreid de tijd zijn opvattingen te delen.
- Meer dan een debater is Timmermans een lezer en schrijver.
- Als het op kennis en ontwikkeling aankomt, is hij een zeer waardevol Kamerlid.
- Dit is dan ook een tekst om te lezen, meer dan om als lezing te ondergaan.
- De open democratie die we als een vanzelfsprekendheid zijn gaan beschouwen, is niet langer vanzelfsprekend – dat is de waarschuwing die hij geeft.
- Zoals je van de Europeaan Timmermans mag verwachten, begint hij met de grootste opgave voor de EU: voorkomen dat Poetin de oorlog met Oekraïne wint.
- Dat doel moet worden bereikt door de toelating van nieuwe leden, naast Oekraïne ook Moldavië.
- Maar ook door ruimte te scheppen voor een kern-Europa (bladzijde 10) van landen die nauwer samenwerken.
De boel bij elkaar
- Bij de strijd tegen Poetin gaat het Timmermans niet alleen om onze veiligheid.
- Er is een ideologische kant:
- ‘Nostalgie naar een (fictief) glorieus verleden is ook in veel Europese landen de brandstof van een (ultra)nationalistisch reveil.’
- Die voedingsbodem moet worden aangepakt.
- Maar bij die aanpak vervalt hij in algemeenheden.
- Dan gaat het om fatsoenlijk werk, een betaalbare woning, goede publieke voorzieningen en zo meer.
- Een keurige verzorgingsstaat dus, waar links niet wegkijkt ‘van de vragen rondom asiel’ en de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Ook wil hij ‘allianties tussen verschillende groepen’.
- Een doorbraak, zoals Wim Banning, de rode dominee en naamgever van de lezing, wilde bereiken tussen socialisten en christenen. Timmermans: ‘Alleen zo brengen we de boel weer bij elkaar’.
Plichtmatig
- Daar is allemaal niets op tegen, behalve dat het de harten niet sneller doet kloppen.
- Timmermans verwijt de nationalisten geen plan voor de samenleving van de toekomst te hebben, maar het zijne mist precisie en klinkt slap en plichtmatig.
- Dan heeft hij het over ‘een Nederland dat niet de kop in het zand steekt voor de klimaatcrisis en de achteruitgang van onze natuur’, ‘een land waar joden en moslims zich thuis voelen’, en waar we ‘kracht putten uit eenheid gebaseerd op respect voor onze verscheidenheid.’
- Het zijn geen toekomstbeelden waar je de burger mee pakt.
De analyse is er, nu nog de praktische alternatieven en een strijdbare verwoording.