253 I Kennis als betrekkingstype

DEEL 2 voor-zich-zijn (het door bewustzijn bepaalde zijn van de mens)

Derde hoofdstuk De transcendentie ( hetgeen wat niet voor de ervaring toegankelijk is)

253 I Kennis als betrekkingstype tussen het voor-zich en het op-zich

• 253 Er bestaat geen andere kennis dan intuïtieve. Deductie en discours, ten onrechte kennis genoemd, zijn slechts instrumenten  die tot de intuïtie voeren
  • Deductie is een methode in de filosofie en in de logica, waarbij een gevolgtrekking wordt gemaakt uit het algemene naar het bijzondere – van de algemene regel (major-premisse) naar de bijzondere regel (minor-premisse)
    • Voorbeeld:

      • Major-premisse (algemene regel)	Alle mensen zijn sterfelijk.
        Minor-premisse (bijzondere regel)	Socrates is een mens.
        Conclusie	Socrates is sterfelijk.

• 254 Het spiegelende moet iets spiegelen om te voorkomen dat het geheel in het niets ondergaat
• 255 Kennis verschijnt dus als een zijnswijze
• 255 Er zijn twee typen ontkenning:

• 255 De externe ontkenning:

  • “Het kopje is niet de inktpot” :
    • Deze verschijnt als een zuivere uitwendigheidsband tussen twee instanties van zijn die door een getuige wordt vastgesteld.
      • Wanneer bijvoorbeeld zeggen: “het kopje is niet de inktpot”
        • is het evident dat het fundament van de ontkenning in het kopje noch in de inktpot zit.
        • Beide objecten zijn wat ze zijn, dat is alles
        • De ontkenning is als het ware aan categoriale en ideale verbinding die ik tussen die objecten totstandbrenging zonder ze in enigerlei opzicht te veranderen, zonder er de geringste hoedanigheid aan toe te voegen of vanaf te halen:
          • die negatieve synthese raakt ze zelfs niet oppervlakkig.
        • Omdat ze noch om ze te verrijken noch om ze te constitueren dient, blijft ze strikt extern

• 256 De interne ontkenning:

  • “Ik ben niet knap” :
    • Hier geef ik aan dat “niet knap te zijn ” zal verklaren
      • een zekere negatieve bekwaamheid van mijn zijn is
        • die me van binnenuit kenmerkt
        • en dat niet knap zijn als nevenactiviteit een reële hoedanigheid voor mijzelf is
        • en dat die negatieve hoedanigheid zowel bijvoorbeeld mijn melancholie als mijn geringe succes in het sociaal verkeer zal verklaren
    • Onder interne ontkenning verstaan we een zodanige relatie tussen twee instanties van zijn
      • dat die welke door de andere wordt ontkend,
        • door haar afwezigheid de andere juist in de kern van haar wezen kwalificeert
• 256 Alleen het voor-zich (geest) kan in z’n zijn worden bepaald door zijn dat het niet is
• 257 De moeilijkheid waarop het materialisme stuit om kennis af te leiden uit het object
  • komt hieruit voort dat het  uitgaande van een andere substantie een substantie wil voortbrengen.
  • Maar het probleem kan ons niet tegenhouden, want wij stellen dat er buiten het op-zich (materie) iets is,
  • behalve spiegeling van dat niets dat zelf wordt gepolariseerd
    • en gedefinieerd door het op-zich (materie) in zoverre het juist het niet van dat op-zich is,
    • het geïndividualiseerde niets dat alleen maar niets is doordat het niet  het op-zich   is (materie)
• 261 De interne verhouding tussen het kennen en het zijn wordt aangeduid met het woord “realiseren“,
  • dat we zo-even gebruikten in zijn tweevoudige, ontologische en gnostische betekenis
  • ik realiseer een project in zoverre ik er het zijn aangegeven,
    • maar ik realiseer ook mijn situatie in zoverre ik die beleef, haar met mijn zijn doen zijn,
    • ik “realiseer” de omvang van een ramp,
    • de moeilijkheid van een taak
  • Het is ervoor zorgen dat er zijn doordat het de gespiegelde ontkenning van dan zijn heeft te zijn:
  • het reële is realisatie
  • die interne en realistische ontkenning die het op-zich (materie) ontsluiert doordat het in z’n zijn bepaald,
    • noemen we transcendentie