767 II Morele perspectieven

• 767 De ontologie kan zelf geen morele voorschriften formuleren 
• 767 De mens maakt zich tot mens om god te zijn, kunnen we zeggen:
  • vanuit dit gezichtspunt beschouwd kan de zelfheid een egoïsme lijken;
  • maar juist doordat er geen enkele gemene maat is tussen de menselijke-werkelijkheid en de “oorzaak van  zichzelf ” die ze wil zijn, kunnen we net zo goed zeggen dat de mens teloorgaat opdat de “oorzaak van  zichzelf ” bestaat
• 768 De mens zoekt na het zijn, maar in den blinde,
  • bedacht hij het vrije project dat die zoeken is voor zichzelf verbergt;
    • hij maakt zich zodanig dat hij door de taken die zich op zijn pad bevinden wordt opgewacht
    • De objecten zijn stilzwijgende eisen en de mens is op zichzelf niets anders dan lijdzame gehoorzaamheid aan die eisen
• 768 Maar de ontologie en de existentiële psychoanalyse
  • (of het spontane, empirisch gebruik dat de mensen altijd van die disciplines hebben gemaakt)
    • moeten aan de morele actor onthullen dat het zijn zijn is waardoor de waarden bestaan
    • Dan zal de vrijheid die van zichzelf bewust worden en zich in de angst ontdekken als de enige bron van de waarde en als het niet waardoor de wereld bestaat
• 769 Een vrijheid die zeer gastvrijheid wil, is namelijk een
  • zijn-dat-niet-is-wat-het-is en
    • dat-is-wat-het-is, dat
    • dat-zijn-wat-het-niet-is  en
    • dat-niet-zijn-wat-het-is
      • als zijnsideaal kiest