896 1973 – 0000 Bostrom

BRON:

• https://nl.wikipedia.org/wiki/Nick_Bostrom

Nick Bostrom is een Zweeds filosoof. Hij houdt er ernstig rekening mee dat de wereld waarin we leven een illusie en wellicht een zeer geavanceerde computersimulatie is.

Hij is een van de grondleggers van het transhumanisme.

• Bostrom staat positief ten opzichte van “human enhancement” of “zelf-verbetering en menselijke vervolmaking door middel van de ethische toepassing van de natuurwetenschappen”. Hij is een criticus van bio-conservatieve opvattingen. Hij heeft een omkeringstest voorgesteld om zo de status quo in bio-ethische discussies over human enhancement te doorbreken.
• Bostrom is ingegaan op de filosofische vraag van de lange termijn overleving van de mensheid. Hij definieert een existentieel risico als één waarin een “negatieve uitkomst ofwel het van aarde afkomstige intelligente leven vernietigt ofwel haar potentieel permanent en drastisch inperkt.”
• In het werk uit 2008 “Global Catastrophic Risks”, bieden de redacteuren Bostrom en Cirkovic een gedetailleerde taxonomie van existentiële risico’s, en verschillende artikelen koppelen existentiële risico’s aan waarnemerselectie-effecten en de Fermi-paradox.
• Bostrom heeft betoogd dat het juiste begrip van het antropisch principe door middel van zijn “Stong Self-Sampling Assumption” argument moet verlopen: Elk waarnemer-moment moeten redeneren alsof het willekeurig geselecteerd is uit de klasse van alle waarnemer-momenten in zijn referentieklasse. In deze conceptie moet elk waarnemer-moment worden geanalyseerd alsof het uit een willekeurige steekproef afkomstig is. Analyse van een waarnemers-ervaring in een opeenvolging van “waarnemer-momenten” helpt om bepaalde paradoxen te voorkomen. De belangrijkste ambiguïteit is echter de keuze van de geschikte “referentieklasse”.
• Voor het zwakke antropische principe zou dit kunnen corresponderen met alle reële of potentiële waarnemer-momenten in ons universum. Voor de sterke versie kan het corresponderen met alle waarnemer-momenten in het multiversum. Bostrom ’s wiskundige ontwikkeling laat zien dat het kiezen van een te brede of te smalle referentieklasse tot contra-intuïtieve resultaten leidt; hij is echter niet in staat om een perfecte keuze voor te schrijven.
• Aan de oppervlakte is Bostrom’s simulatie-hypothese een voorbeeld van een sceptische hypothese, een voorstel met betrekking tot de aard van de werkelijkheid, dat naar voren wordt gebracht om overtuigingen te bevragen. Als zodanig bestaat er een lange geschiedenis van de onderliggende stelling dat de realiteit van een illusie is.
  • Deze gedachte kan getraceerd worden tot Plato, wiens werk ten grondslag ligt aan het lichaam-geest dualisme van Descartes.
  • Het is ook nauw verwant aan het fenomenalisme.
• Bostrom heeft echter betoogd dat dit niet het geval is en dat er empirische redenen zijn waarom de “simulatiehypothese” geldig zou zijn. Hij stelde dat als het mogelijk is om gehele bewoonde planeten of zelfs gehele universa in een computer te simuleren, en dat dergelijke gesimuleerde mensen volledig bij bewustzijn zijn, dat dan het grote aantal van zulke simulaties, dat door een voldoende geavanceerde beschaving kan worden geproduceerd, het (samen met zijn “Strong Self-Sampling Assumption”) zeer waarschijnlijk maakt dat wij als mensheid in feite in zo’n simulatie leven.

---

Bostrom stelt dat ten minste een van de onderstaande uitspraken zeer waarschijnlijk juist is:

1.  Geen beschaving zal het technologisch niveau bereiken dat het op grote schaal produceren van gesimuleerde werkelijkheden mogelijk maakt.
2.  Geen beschaving, die de bovengenoemde technologische status zal bereiken, zal een aanzienlijk aantal gesimuleerde realiteiten in gang zetten; dit om een aantal mogelijke redenen, zoals het prioriteren van computationele rekenkracht voor andere taken, ethische overwegingen aangaande het “gevangen houden” van zelfbewuste entiteiten in gesimuleerde realiteiten, enz.
3.  Elke entiteit met een aan ons vergelijkbare verzameling van ervaringen leeft vrijwel zeker in een simulatie.